فیلم ابد و یک روز

نقد فیلم ابد و یک روز

کپی کردن و یا مهندسی معکوس کمکم دارد جزئی از اخلاق هنری ما می شود. از برنامه های تلوزیونی گرفته تا سینما نشانی از خلاقیت دیده نمی شود. اصغر فرهادی خلاقیتی در سینما بوجود آورد و متاسفانه برای نسل جدید الگویی جهت کپی کردن فراهم آورد. سعید روستایی قطعا در کارگردانی حرفی برای گفتن دارد ولی ابد و یک روز هیچ حرفی برای گفتن ندارد و به نظر من یک کپی بد از روی دست فرهادی است نه فقط محتوا و مضمون بلکه داستان و شیوه روایت هم یک کپی است.
ما در ابد و یک روز نمیفهمیم قرار هست با کدام شخصیت همراه شویم؟ چه کسی راوی داستان است؟ یا اصلا با یک روایت دانای کل همرا هستیم یا نه؟ هر بار به شکلی روایت پیش میرود، گاهی با سهیلا هستیم و گاهی با مرتضی گاهی نیز دانای کل میشویم. این ها باعث میشود تا متوجه حرف فیلم نشویم.

عمل شخصیت ها باور پذیر نیست و تنها با گریه و دعوا مخاطب را تحت تاثیر قرار میدهد. کارگردان میخواهد با دعواها ریتم را تند کند هیجان ایجاد کند (کاری که فرهادی میکند) ولی فراموش میکند که باید این کنش ها در داستان معنی شود. به یاد بیاورید دعوای مرتضی با خواهرزاده اش که چاقو خورده! این سکانس در ادامه چه تاثیری در فیلم دارد؟ در واقع هیچ به راحتی میتوان حذف کرد و یا دعوای مرتضی با دوست خواهرزاده اش که محسن هم اضافه میشود و خودش را به زمین و هوا میکوبد واقعا چرا؟!! مرتضی از در بیرون می آید و شروع به بحث می کند گاهی منطقی میشود گاهی تند میشود.

 خودش داعوا را شروع میکند بعد خودش محسن را جدا میکند!!! اینها همه باعث میشود تا شخصیتی در فیلم نبینیم و حتی بعضی شخصیت ها گند باشند مثل مادر خانواده پسر کوچک خانواده که اصلا نمیبینیم چطور توانسته چنین نمراتی بگیرد، پسری که توپ در دستش میبینیم و رفتن به گیمنت را میشنویم. لو دادن محسن توسط مرتضی که صحنه ای به شدت بد است که با گریه و داد و فریاد صحنه را احساسی میکند نه با تصویر که از این دست نقص ها به شدت به چشم می آید.
کارگردانی فیلم در بعضی صحنه ها خوب احساس میشود مانند صحنه ورود پسر کوچک خانواده که همه بازیگرا در جای خود و میزانسن خوبی را شاهد هستیم که چند جا هم این اتفاق و میزانسن درست را داریم ولی بعضی صحنه ها میتوانست میزانسن بهتری داشته باشد مثلا کتک خوردن محسن توسط مرتضی که اگر دیده میشود بهتر بود بر خلاف صحنه های دعوا و بحث و جدل که میزانسن شلخته و آشفته میشد.

 در مورد بازیگری باید بگویم که به نظرم قابل قبول هست. بعضی شوخی ها نیز به جا بود که همین امر باعث میشود تا مخاطب تحمل دیدنش را تا حدی پیدا کند.
در کل فیلم ابد و یک روز بی شک یک فیلم خوب برای یک فیلم اولی است ولی به هیچ وجه شایسته آن همه تقدیر در جشنواره نبود.