کوچه بی نام

نقد کوچه بی نام

بالاخره یک فیلم با آبرو روی پرده آمد. بادیگارد و کوچه بی نام دو فیلمی است که ارزش دیدن دارند. متاسفانه من در شرایط بسیار بد این فیلم را دیدم. در سینما سیمرغ مشهد و در کنار تعدادی نوزاد که گریه میکردند. انشاالله خانواده ها به این درک برسند که سینما مناسب نوزادان و کودکان زیر 7 سال نیت آن هم چنین فیلم هایی، خلاصه جای همه شما خالی!!!

در این فیلم نیز تعدادی شخصیت هستند که حضور یا عدم حضورشان خللی به داستان وارد نمی کند. امیر آقایی در این فیلم مشخص نمی شود از کجا آمده، هدفش چیست و اصلا کیست؟!! تعدادی دیگر از شخصیت ها در حد تیپ باقی میمانند. خداروشکر کارگردان از لوکیشن اصلی (خانه) دور نمیشود و به قدر کافی در خانه می ماند تا فرصت شخصیت پردازی داشته باشد. همه چیز خوب و قابل قبول پیش میرود تا اینکه به سکانس آخر میرسیم!! متاسفانه اینجاست که کارگردان کار را خراب می کند. پایان به اصطلاح باز ضربه بدی به تماشاگر میزند. بیننده با سردرگمی از سالن خارج میشود و حتی شاید باعث شود که زحمات فیلم از بین برود، نکته ای که خود کارگردان نیز به آن اشاره کرد و تصمیم گرفت تا دیگر از این پایان بندی ها استفاده نکند.
من شخصا بعضی شخصیت ها را دوست ندارم به عنوان مثال معتقدم فرهاد اصلانی در اینجا اصلا مذهبی نیست( حتی همسرش) ولی روی پرده سینما شخصیت تا حد زیادی ساخته شده.!
توصیه میکنم که فیلم را همراه خانواده ببینید.